က၊ ၁၅း၁-၂၁ နှင့် ရောမ ၄း၃၊ ၄၊ ၉၊ ၂၂ ကိုဖတ်ပါ။ အာဗြံသည် ယုံကြည်ခြင်းအားဖြင့် အသက်ရှင်ကြရန် မည်သို့ဖော်ပြခဲ့သနည်း။ အာဗြံပြသသော ဆက်ကပ်ခြင်းသဘော၏အဓိပ္ပာယ်သည် မည်သို့နည်း။

ပထမဘုရားရှင်၏အာဗြံသို့ တုံ့ပြန်သောအချက်မှာ အမွေစားအမွေခံ စေရန်အကြောင်းဖြစ်သည် (က၊ ၁၅း၁-၃)။ အဓိပ္ပာယ်မှာ သူ၏အသွေးအသားမှ မွေးဖွားလာမည့်သားတစ်ယောက်ဖြစ်သည် (က၊ ၁၅း၄)။ ထိုသတင်းကို ပုရောဖက်နာသန်မှလည်း ရောက်ရှိလာမည့်မေရှိယသခင်၏ အမျိုးအနွယ် မည်သည်ကဆင်းသက်လာမည့်အကြောင်း ထပ်မံဟောပြောပြန်သည် (၂ရာ ၇း၁၂)။ အာဗြံသည် ‘‘ဘုရားရှင်ကိုသာ၍သာ၍ယုံကြည်ခဲ့သည်’’ (က၊ ၁၅း၆)။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူ၏ဖြောင့်မတ်ခြင်းကိုမှီခို၍ ဘုရားသခင်၏ ကတိတော်ကို ပြည့်စုံအောင် လုပ်ဆောင်၍မရကြောင်း၊ ဘုရားရှင်သာလျှင် အရာအားလုံးကို လုပ်ဆောင်ပေးနိုင်ကြောင်းကို အသေအချာယုံကြည်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။ (က၊ ၁၅း၆ ကို ရောမ၊ ၄း၅၊ ၆) နှင့်နှိုင်းယှဉ်ပါ။

ယင်းမှတ်ချက်သည် သာမန်ထက်သာလွန်သော သဘောထား ဖြစ်သည်။ အထူးသဖြင့်အနာဂတ်အတွက် ယဉ်ကျေးမှုထုံးစံနှင့်စပ်ဆိုင်သော ကိစ္စဖြစ်သည်။ ရှေးခေတ်အဲဂုတ္တုတို့၏ဘာသာရေး၌ လူတစ်ယောက်၏ တရားစီရင်မှုအဆုံးအဖြတ်ကို ထိုသူ၏လုပ်ဆောင်မှုအပေါ်၊ ထိုသူသည် မည်မျှဖြောင့်မတ်ခြင်းအပေါ်၊ လူသား၏ ကောင်းမှုပြုခြင်းအပေါ်သုံးသပ်ပြီး  ‘‘မာအဲ့’’ ဘုရားမသည် ဖြောင့်မတ်ခြင်း ကိုယ်စားပြုထားသူ ဖြစ်၏။ အတိုချုပ်ဆိုသော် ကယ်တင်ခြင်းကိုဝယ်ယူရသည်။

သို့ဖြစ်၍ ဘုရားသခင်သည် အာဗြံအဖို့ပူဇော်ဆက်သခြင်းပွဲကို သတ်မှတ်ပေးခဲ့သည်။ အခြေခံအားဖြင့် ယင်းပူဇော်ပွဲသည် ခရစ်တော်၏ အသေခံ ခြင်းကိုပုံဆောင်ကာ ကျွနု်ပ်တို့အပြစ်အားလုံးအတွက် အဖိုးအခ ဖြစ်စေသည်။ လူသားများတို့သည် ကရုဏာကျေးဇူးတော်ဖြင့် ကယ်တင်ခြင်း ရရှိကြသည်။ ထိုကရုဏာတော်သည် ဖြောင့်မတ်ခြင်းအတွက် လက်ဆောင် ဖြစ်သည်။ ပူဇော်ဆက်သ ခြင်း၏အကြောင်းရင်း ပုံဆောင်ချက်ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုဆက်ကပ်ပွဲသည် အာဗြံအတွက် အထူးသတင်းကောင်း ဖြစ်သည်။ ယဇ်ပူဇော်ရန်အတွက် သားကောင်လေး အကြောင်းဖြစ်သည် (က၊ ၁၅း၉-၁၁)။ အဓိပ္ပာယ်မှာ အာဗြံမှဆင်းသက်လာသော မျိုးဆက်၌ ကျွန်ဘဝအဖြစ်အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအဖြစ် ‘‘နှစ်ပေါင်းလေးရာ’’ ကျွန်ခံရမည် (က၊ ၁၅း၁၃)။ သို့မဟုတ် မျိုးဆက်လေးဆက်တိုင်တိုင် ကျွန်ခံရမည် (က၊ ၁၅း၁၆)။ သို့ဖြင့် စတုတ္ဃမျိုးဆက်၌ အာဗြံ၏ အမျိုးအနွယ်တို့သည် ‘‘ပြန်လာကြရမည်’’ (က၊ ၁၅း၁၆)။

နောက်ဆုံးပူဇော်ပွဲ၏မြင်ကွင်းသည် ဇာတ်လမ်းဆန်ဆန်ဖြင့် အဆုံးသတ်ခဲ့သည်။ ခွဲထားသောအသားအလယ်၌ ထွက်သောမီးခိုး မီးထွန်းလင်းသောမီးခွက် (က၊ ၁၅း၁၇)။ သဘာဝထက်လွန်သော သာမန်မဟုတ်သည့် အခြင်းအရာသည်ဘုရားသခင်၏ အံ့ဖွယ်လက္ခဏာအဖြစ် အာဗြံ၏အမျိုးအနွယ်များကို ကတိတော်ပေးထားသောပြည်ကို အမွေစား အပိုင်ပေးရန်ထားရှိသော ပဋိညာဉ်ကတိကို ပြည့်စုံစေခြင်းဖြစ်သည် (က၊ ၁၅း၁၈)။

ကတိတော်ပြည်၏နယ်နိမိတ်ပတ်လည်မှာ ‘‘အဲဂုတ္တုမြစ်မှစ၍ မြစ်ကြီး တည်းဟူသော ဥဖရတ်မြစ်တိုင်အောင်’’ (က၊ ၁၅း၁၈) ဧဒင်ဥယျာဉ်၏ နယ်နိမိတ်ကိုသတိရစေပါသည် (က၊ ၂း၁၃၊ ၁၄ နှင့်နှိုင်းယှဉ်ပါ)။ ထိုအနာဂတ္တိိစကားမှာ ပါရှိသောအချက်သည် ဣသရေလလူမျိုးများအတွက် ကျွန်သပေါက်ဘဝမှသည် နေထိုင်ရန်ကိုယ်ပိုင်ပြည်ကြီး ရရှိပိုင်ဆိုင်သည့် အထိပါရှိပါသည်။ ပုရောဖက်ကြိုတင်ဟောပြောထားသော အချိန် အတိုင်းအတာနှင့် အာဗြဟံ၏ မျိုးစဉ်ဆွေဆက်များမှစ၍ ခါနာန်ပြည်သို့ အပိုင်သိမ်းယူချိန်အထိအကြောင်းသည် နောက်ဆုံးကာလဘုရားသခင်၏ လူတို့ကယ်တင်ခြင်းရရှိ၍ ဧဒင်ဥယျာဉ်သို့ ပြန်လာမည့်အချက်ကို ပုံဆောင် ပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။

ခရစ်တော်သာလျှင် ကျွန်ုပ်တို့၏မျှော်လင့်စရာနှင့် ကယ်တင်ရာသခင် ဖြစ်ကြောင်း ကျွနပ်တို့မည်သို့အာရုံစိုက်နိုင်မည်နည်း။ ကျွန်ုပ်တို့၏ ကောင်းသောအကျင့်ကို အားကိုးနေမည် ဆိုလျှင် မည်သို့ဖြစ်သွားမည်နည်း။