ઉત.રઃ૧૬,૧૭માં જણાવેલ ઈશ્વરે આદમને ફરમાવેલી આજ્ઞાઓ / શબ્દોવાંચો. ઉત.૩:૧-૬માં સર્પે સ્ત્રીને જે કંઈ કહ્યું હતું તેની સાથે આ આજ્ઞાઓની સરખામણી કરો. કેવી રીતે ઈશ્વરનાં શબ્દો/આજ્ઞાઓ તેમજ શેતાનના શબ્દો વચ્ચે અંતર જણાઈ આવે છે? કયા કયા બાઈઇબલનાં સત્યો તમારાં જવાબો દર્શાવે છે?

તમે જોયું? જેવી રીતે ઈશ્વર આદમને કહે છે (ઉત.રઃ૧૬,૧૭) તે   પ્રમાણે સર્પ પણ હવાને કહે? (ઉત.૩:૧-૬). શેતાન એવું ઇચ્છે કે હવાએ માનવું જોઈએ કે તેણે ઈશ્વરને બદલે પોતાને મૂક્યો છે અને તે ઈશ્વર કરતાં વધારે જ્ઞાન ધરાવે છે. પ્રથમ દષ્ટિએ સર્પ હવાને એક નિર્દોષ પ્રશ્ન પૂછે છે. પરંતુ સર્પ ચાલાકીથી હવાને પ્રશ્ન પૂછે છે. તે હવાને મૂંઝવણમાં નાખી દેવા ઇચ્છે છે. તે એવું ઇચ્છે છે કે હવા એવું માને કે તેણીએ વાસ્તવમાં ઈશ્વર જે કંઈ સમજતા હતા તે પ્રમાણે ખરેખર તેણી સમજી શકી નથી. બીજું, શેતાન એવો પ્રયત્ન કરે છે કે હવાને ઈશ્વર પર શંકા ઉપજે. ત્યારબાદ, છેવટે, અંતમાં શેતાન હિંમતપૂર્વક કહે છે કે ઈશ્વરની આજ્ઞાઓ/વચનો જૂઠા છે.

આમ, શેતાન અહીં બે પ્રકારના જૂઠ કહે છે. જેમાં પ્રથમ જૂઠ તે મરણ વિશે અને બીજું જૂઠ તે ભલું-ભૂંડું જાણવા વિશેનું. ઈશ્વર આદમને કહે છે કેજો તું પ્રતિબંધિત ફળ ખાશે તો તે ચોક્કસ મરણ તામશે (ઉત.રઃ૧૭). પરંતુ શેતાન અહીં હવાને કહે છે કે તમે મરણ પામશો નહિ (ઉત.૩:૪). ઈશ્વરે આદમને ફળ ખાવાની મનાઈ કરી છે (ઉત.ર:૧૭). પરતુ શેતાન હવાને ફળ ખાવા વિશે ઉપસાવે છે કેમ કે તે ફળ ખાવાથી તેઓ ઈશ્વર સમાન બનશે (ઉત.૩:૫).

હવા શેતાન પર વિશ્વાસ કરે છે. જો તેણી ફળ ખાશે તો તે સર્વકાળ જીવશે તે જૂઠને હવા માની લે છે. તેઓ ઈશ્વર જેવાં બનશે તે જૂઠ પણ હવા માની લે છે. જ્યારે હવાએ ઈશ્વરની આજ્ઞાનો ભંગ કર્યો કે તરત જ ઈશ્વર નિષ્ક્રિય છે તેઓ વ્યવહાર/વર્તન તે કરે છે. ખરાબ બાબત એ છે કે તેણી ઈશ્વર જ હોય તે પ્રમાણે વર્તે છે. આપણે તેના વ્યવહારમાં આ ફેરફાર જોઈ શકીએ છીએ જયારે તે ફળ તરફ દષ્ટિ કરે છે. હવાએ જોયું કે તે ફળ “તે વૃક્ષનું ફળ ખાવાને માટે સારું, ને જોવામાં સુંદર, ને જ્ઞાન આપવાને ઇચ્છવાજોગ એવું એ વૃક્ષ છે.” (ઉત.૩:૬). આ શબ્દો આપણને એ યાદ કરવામાં મદદરૂપ થાય છે કે જ્યારે ઈશ્વરે આકાશ તથા પૃથ્વી ઉત્પન્ન કર્યા ત્યારે દરેક દિવસના અંતભાગમાં ઈશ્વરે જે કહ્યું હતું. ઈશ્વરે જે કાંઈ બનાવ્યું તે જોયું, અને “ઈશ્વરે જોયું કે તે સારું છે” (ઉત.૧:૪).

બાઇબલના સમયકાળમાં, ઇજિપ્તવાસીઓ તથા ગ્રીક ધાર્મિક આગેવાનોએ શેતાનના બે જૂઠોનો સ્વીકાર કરીને તે વિશે શિક્ષણ આપતા હતા. આ આગેવાનો એવું શિક્ષણ આપણા હતાં કે જ્યારે શરીર મરણ પામે છે ત્યારે આત્મા નાશ પામતો નથી. આ આગેવાનો એવું પણ શિક્ષણ આપતા હતા કે માનવીઓ ઈશ્વર સમાન હોઈ શકે છે. દુઃખની વાત એ છે કે, આ જૂઠું શિક્ષણ પણ યહૂદી તથા ખ્રિસ્તી ધર્મનો એક ભાગ બની ગયો છે. આજે પણ ઘણી બધી મંડળીઓ એવો વિશ્વાસ ધરાવે છે કે જયારે શરીર મરણ પામે છે ત્યારે આત્મા મરણ પામતો નથી.

જ્યારે આપણે મરણપામીએ છીએ ત્યારે શું થાય છે તે વિશે બાઇબલ આપણને શું જણાવે છે? આપણો આત્મા સદાકાળ જીવશે તેવા શેતાનના જૂઠ સામે બાઇબલનું આ સત્ય આપણને કેવી રીતે સલામત રાખે છે?